देहेणे - रतन

३ नद्या, अत्यंत अरुंद वाट, खोदलेल्या वेड्या वाकड्या पाय~या, प्रचंड चढ आणि प्रचंड चाल असा ट्रेक म्हणने देहेणे- रतन. ३ नद्या वगळल्या तर बाकी कशाचिही माला भिती वाटत नाही. पण पाणि म्हंटल की हात पाय ठंड पडून कापायला लागतात. पाण्याचा प्रवाहाला जोर होता. मी सुदिप ला धरुन नदी cross करायला लागले. बिचारा सुदिप माला समोर धरुन नदीच्या पाण्याच्या प्रवाहाच्या दिशेला चालत होत. मध्यापरियंत सगळ ठिक होत. मध्यावर आल्यावर सुदिप मला म्हणतो," शर्वाणी ताई, तुला एक गम्मत सांगू? माला सुद्धा पोहता येत नाही". दोन मिनिट ब्रह्मांड आठवले. तोंडातून एकच उद्गार निघाला,"काय"?



नद्या cross करण पुरेस नव्हत की काय कोण जाणे, उतरताना आमची आणि एका गटाची सुकामूक झाली. ज्या काही जणांकडे जेवणाच सामान होत, ते आणि आम्ही वेगळ्या मार्गावरुन उतरलो. शोधासोध झाली पण त्यांचा कुठेच पत्ता लागला नही. ते आम्हाला भेटले ते jeap पाशी. सकाळी चाहा आणि थोडा नाष्टा ह्यावर आम्हाला तो कठिण ट्रेक उतरायला लागला. जेवण मिळाल ते संध्याकाळी उशीरा. पोटात वाईट आग पडलेली जाणवत होती. Main Road येई परियंत मी तग धरुन बसले. Main Road ला लागलो, समोर jeap आणि हारवलेले मित्र दिसले आणि माझी सहनशक्ती संपली, मी सस्त्यातच बसले. १०-१५ मिनीट तशीच बसून राहीले.

शेवट मात्र गोड झाला. Lunch ला झक्कास आंरसाचा बेत होता. आम्हाला तो Dinner ला मिळाला एवढाच फरक.