अनेकदा आपल्या सगळ्यांना पडणारा हा प्रश्न - मीच का? तुम्हाला पण हा प्रश्न अनेकदा पडला असणारच. मी काही तुमच्याहून वेगळी नाही. त्यात माझी "मकर रास" असल्या कारणामुळे अनेकदा असे मीच का? हा प्रश्न पडणारे प्रसंग घडतच असतात. तोंडाशी आलेला घास समोरसा घेउन जातो आणि मग असहाय पणे आपण विचार करतो, मीच का? कधी हस्यास्पद, कधी Embarrassing Moments तर कधी Frustrating, Depressing moments मधे - नेहमी मीच कशी ह्या बाबतीत अडकते, मीच का? असा प्रश्न पडतोच. पण त्याचे उत्तर ब्रह्मदेवालाच ठाउक. इतर सगळ्यांच आयुष्य मस्त असताना, आपणच कसे नेहमी अडकतो? पण आपण देखिल समोरच्यांसाठी इतर असतो हे आपण विसरतो.
Blog लिहीण्याचे कारण म्हणजे करमणूक. म्हणून आपण frustrating, depressing moments बद्दल न बोलता. काही मजेशीर विनोदी घटणाच बघुयत.
मुलुंडच्या platform क्रमांक १ वर मी train ची वाट पहात उभी होते. तेवढ्यात announcement झाली,"Platform क्रमांक १ पर आने आली अगामी लोकल आज platform क्रमांक १ के बजाय platform क्रमांक ३ से रवाना होगी". मग काय... धावा... धावत धावत bridge चढायला लागले. माझ्या बरोबर १ मछली ची टोपली घेऊन १ भैया पण धावायला लागला. धावता धावता तो अडखळला आणि त्याच्या हातून मास्याची टोपली उलटी झाली. माझ्या आंगावर मछलीचं पाणी पडलं. माझ्या बाजूने चालत असलेल्या बाईच्या आंगावर तर काही मासे सुद्दा पडले. ती बाई एवढ्याने ओरडली [जैन असेल्यास तिने किती दिवस त्याबद्दलचं प्रायश्चित्त म्हणून उपास तपास केले असतील तिच जाणे.] मी जाम हसत सुटले, सवई प्रमाणे. ती बाई मात्र जाम भडकली होती, ती त्याला ओरडत होती," ये क्या किया? अब मै office कैसे जाउंगी?" तो भैया पण जरा घाबरला होत पण माला हसताना बघून त्याला धिर आला असावा. "आप train मे चढेगी तो पूरी train खाली हो जाएगी." अस म्हणून तो पण खो खॊ हसत सुटला. तस पण त्याच्यावर भडकण्यात काहीही अर्थ नव्हता. त्याने थोडी हे सगळ मुद्दाम केले होते. चालायचचं. घरी येउन २ तास आंघोळ केली. मी शाकाहारी असल्यामुळे स्वत:च्याच आंगाचा वास नकोसा झाला होता. "मीच का?" आज पण तो प्रसंग आठवला की हसू येते.
Office मधे एकदा असच झालं, मीच का? म्हणण्याचा प्रसंग आला. मी cabin मधे काम करत बसले होते एकटी. Colleague नी lunch साठी buzz केल. मी cabin बाहेर जायला निघले तर समजलं, cabin चा दरवाजा lock झाला आहे. एक चावीवाल्याला सगळी कुलुप तपासायला बोलावले होते. त्याने नेमक माझ्या cabin च lock तपासून बघताना ते lock करून तो चावी घेउन गेला. मी माझ्या कलीगला फोन लावला, तर मी miss call करते आहे अस समजून तिने तो २दा कट केला. मग एकदाचा तिने उचलला फोन. मी तिला जेव्हा सांगीतले की मैं आंदर फस गई हूँ तर ती हसायलाच लागली. वर मला म्हणते," रुक मैं आती हूँ तुझे देखने तू अंदर locked कैसी लगती है, रुकना". रुकना? त्या पलीतडे मी काय करु शकत होते? मी अडकली आहे ही news, office मधे वा~यासारखी पसरली. चावीवाल्याची शोधाशोध चालू झाली. त्या दरम्यान माला बघायला ५-६ जण आले. US च्या आमच्या office मधून Mike नवाचा एक ७फुट ६ इंच ऊंच माणूस आला होता. तो आणि मी अनेकदा एकमेकांच्या बाजूला उभं राहून एक्मेकांना complex देत असू. तो सुद्धा आला मला बघायला. जस काही मी पिंज~यातला प्राणी आहे. Mike मला म्हण्तो कसा," You are looking like a rabit in a huge lion's cage". पिंज~यात्ल्या प्राण्यासारखी मी असाहाय दिसत होते.
Blog लिहीण्याचे कारण म्हणजे करमणूक. म्हणून आपण frustrating, depressing moments बद्दल न बोलता. काही मजेशीर विनोदी घटणाच बघुयत.
मुलुंडच्या platform क्रमांक १ वर मी train ची वाट पहात उभी होते. तेवढ्यात announcement झाली,"Platform क्रमांक १ पर आने आली अगामी लोकल आज platform क्रमांक १ के बजाय platform क्रमांक ३ से रवाना होगी". मग काय... धावा... धावत धावत bridge चढायला लागले. माझ्या बरोबर १ मछली ची टोपली घेऊन १ भैया पण धावायला लागला. धावता धावता तो अडखळला आणि त्याच्या हातून मास्याची टोपली उलटी झाली. माझ्या आंगावर मछलीचं पाणी पडलं. माझ्या बाजूने चालत असलेल्या बाईच्या आंगावर तर काही मासे सुद्दा पडले. ती बाई एवढ्याने ओरडली [जैन असेल्यास तिने किती दिवस त्याबद्दलचं प्रायश्चित्त म्हणून उपास तपास केले असतील तिच जाणे.] मी जाम हसत सुटले, सवई प्रमाणे. ती बाई मात्र जाम भडकली होती, ती त्याला ओरडत होती," ये क्या किया? अब मै office कैसे जाउंगी?" तो भैया पण जरा घाबरला होत पण माला हसताना बघून त्याला धिर आला असावा. "आप train मे चढेगी तो पूरी train खाली हो जाएगी." अस म्हणून तो पण खो खॊ हसत सुटला. तस पण त्याच्यावर भडकण्यात काहीही अर्थ नव्हता. त्याने थोडी हे सगळ मुद्दाम केले होते. चालायचचं. घरी येउन २ तास आंघोळ केली. मी शाकाहारी असल्यामुळे स्वत:च्याच आंगाचा वास नकोसा झाला होता. "मीच का?" आज पण तो प्रसंग आठवला की हसू येते.
Office मधे एकदा असच झालं, मीच का? म्हणण्याचा प्रसंग आला. मी cabin मधे काम करत बसले होते एकटी. Colleague नी lunch साठी buzz केल. मी cabin बाहेर जायला निघले तर समजलं, cabin चा दरवाजा lock झाला आहे. एक चावीवाल्याला सगळी कुलुप तपासायला बोलावले होते. त्याने नेमक माझ्या cabin च lock तपासून बघताना ते lock करून तो चावी घेउन गेला. मी माझ्या कलीगला फोन लावला, तर मी miss call करते आहे अस समजून तिने तो २दा कट केला. मग एकदाचा तिने उचलला फोन. मी तिला जेव्हा सांगीतले की मैं आंदर फस गई हूँ तर ती हसायलाच लागली. वर मला म्हणते," रुक मैं आती हूँ तुझे देखने तू अंदर locked कैसी लगती है, रुकना". रुकना? त्या पलीतडे मी काय करु शकत होते? मी अडकली आहे ही news, office मधे वा~यासारखी पसरली. चावीवाल्याची शोधाशोध चालू झाली. त्या दरम्यान माला बघायला ५-६ जण आले. US च्या आमच्या office मधून Mike नवाचा एक ७फुट ६ इंच ऊंच माणूस आला होता. तो आणि मी अनेकदा एकमेकांच्या बाजूला उभं राहून एक्मेकांना complex देत असू. तो सुद्धा आला मला बघायला. जस काही मी पिंज~यातला प्राणी आहे. Mike मला म्हण्तो कसा," You are looking like a rabit in a huge lion's cage". पिंज~यात्ल्या प्राण्यासारखी मी असाहाय दिसत होते.
मीच का??????????
