मध्यंतरी माझ्या मैत्रिणीचा घरी जाणे झाले. तिचा मुलगा ईशांकच्याच वयाचा तर मुलगी १५-१६ वर्षांची. हे दोघे हॉल मध्ये धिंगाणा घालत होते अणि ती बिचारी दार लोटून बेडरूम मधे अभ्यास करत होती. पंतांना washroom ला जायचे होते. बाहेरच्या washroom ला मैत्रिणीने Do not use असा board अडकवला होता. पंत bedroom च्या बाहेर उभे राहून म्हणाले, “ताई आत येऊ का? मला washroom ला जायचे आहे”.
ईशांक washroom ला गेला अणि ती पळत बाहेर आली अणि तिने पंतांनी permission मागितल्याचे कौतुकाने तिच्या आई ला सांगितले अणि मला म्हणाली, “मावशी तुझा मुलगा खरच वेगळा आहे. एवढ्या लहान वयात त्याने असे विचारले ते पण खूप politely. I am impressed”. एक आई म्हणून हा आनंद शब्दात मांडता येणारच नाही.
पंत ३-४ वर्षाचा असताना त्याला मी कधीतरी सांगितले असेन (एकदाच, कधी हे नेमके आठवत नाही) की मुलींच्या खोलीत शिकताना नेहमीच आधी permission घ्यावी. तेव्हा पासून मी एकाटी जरी bedroom मधे काही करत असले तरी तो bedroom च्या बाहेर उभा राहून विचारातो, आई आत येऊ का? दार उघडे असताना सुद्धा, मी जर कपाटाच्या आडोश्याला असले तर तो आधी येऊ का, विचारल्याशिवाय आत येत नाही. त्याला मी दारा बाहेरून दिसले, तरच तो permission न घेता आत येतो. हे इतके रोजचे झाले आहे की तो काही विशेष करतोय असे नाही. पण बाहेर जाऊन खेळण्याच्या नादात सुद्धा तो जेव्हा संस्कार विसरत नाही तेव्हा अभिमान वाटतो.
मला नेहमीच वाटते, प्रतेक आई वडील मुलांना चांगलेच संस्कार देतात. ते घेणे न घेणे हे मात्र त्या त्या मुलांवर अवलंबून असते. मोठा झाल्यावरच पण असाच रहा हेच माझे तुला आशीर्वाद अणि देवाकडे प्रार्थना.
